Toxluq xəstəliyinə tutulanlar Tofiq Yaqublunu aclıq aksiyasına məcbur etdilər
“Bu gün Tofiq Yaqublunun aclıq aksiyasının 3-cü günüdür. Onun 64 yaşı var. Nahaqdan cəza alıb. Yox, nahaq sözü burada yerinə düşmür. Ona qarşı edilən həyasızlığın, böhtanın, saxtakarlığın həddi -hüdudu yoxdur. Adamı distans rüşvət almağa görə şərləyiblər. Ginnesin rekordlar kitabına düşəcək hadisədir. Rüşvət verənlə rüşvət “alan” arasında 20 km fiziki məsafə var. Söhbət hətta böhtandan da getmir. Tofiq Yaqublunu uzun müddət mübarizə apardığı, pislədiyi bir əməli törətməkdə ittiham ediblər.
Tofiq Yaqublunu şərləmə əməliyyatında polis hazırladığı ssenaridə iki qaçqına rol verib. Tofiq Yaqublu da, oğlu Rəhim Yaqublu da Vətən müharibəsində Suqovuşan əməliyyatının iştirakçısı olub. Onun şərlənməsində baş rolların ifaçıları 30 il işğalda qalan elə həmin Suqovuşanın həndəvərində doğulub, böyüyüblər.
Aclıq elə də humanist aksiya deyil. İnsanın özünün özünə verdiyi cəzadır. Ancaq indi ona qarşı törədilmiş həyasızlığa qarşı Tofiq bəyin əlində aclıqdan başqa ayrı bir vasitə yoxdur. Onun tərəfindən bu məcburi etiraz tədbiridir. Bu ölkədə toxluq xəstəliyinə tutulanlar Tofiq Yaqublunu aclığa məcbur edirlər.
Tofiq Yaqublu nəinki 9 il, heç 9 gün, 9 saat, 9 dəqiqə həbsdə yatacaq bir əməl törətməyib. Həm də söhbət hüquqi cəzadan daha çox, mənəvi işgəncədən gedir. Dostoyevskinin “Cinayət və cəza”sında olduğu kimi indi Tofiq Yaqublu ikili cəzaya məhkum edilib. Və aclığın əsas səbəblərindən biri də budur. Çünki hüquqsuzluq girdabına salınmış ölkə yenə Dostoyevskinin “Ölü evdən qeydlər”ni xatırladır.
Tofiq Yaqublunun törətmədiyi əmələ, lakin ssenariləşdirilmiş saxta ittihama görə həbsi ölkənin hüquq sisteminin iflasıdır. Burda məşhur təmsil yada düşür: Əlbir olub bir ayı bir şir ilə, ovladılar dovşanı tədbir ilə! Polis də, prokurorluq da, məhkəmə də Tofiq Yaqubluya qarşı törədilən bu cinayətin iştirakçısıdır.
Tam əminliklə demək olar ki, ölkənin hüquq orqanları konstitusyon nəzarətdən çıxaraq ironik məzmun kəsb edib. Tofiq Yaqubluya qarşı törədilən həyasızlıq göstərdi ki, bizim ölkədə qanun prixod dəftərinə çevrilib. İndi ölkə Danabaş kəndinin prixod mollası Məhəmmədqulunun bir kəndi “dolandırdığı” kimi idarə olunur.
O zaman Danabaş bir ucqar əyalət kəndi idisə, indi təəssüf ki, o özünün Xudayar kattası ilə Azərbaycan boyda coğrafii bir məkana çevrilib. Bu zaman fasiləsində yeganə fərq Xudayar kattanın obrazlaşmış zoğal ağacı əvəzinə, dəmir yumruğu “müasirləşmə” simvoluna çevrilməsidir.
Tofiq Yaqublunun aclıq aksiyası xalq adına, millət adına, əgər varsa dövlət adına ciddi (bəlkə də faciəli) fəsadlar verə bilər. Onsuz da birinci aclıq aksiyası onun səhhətində ağır izlər qoymuşdu. Bu aclıq isə onun həyatına son qoya bilər. Və bunun məsuliyyəti də bilavasitə İlham Əliyevin, hakim ailənin üzərindədir. Çünki bu hökmün polisi də, prokuroru da, hakimi də hakim ailədir, İlham Əliyevdir.
Dünən bu məsələyə toxunan hakim güruhun qoruyucu “ideoloqu” Zahid Oruc deyib ki, “Tofiq Yaqublunun aclıq aksiyasının Azərbaycan dövlətinin dəsti-xəttini dəyişəcək, onun regional və beynəlxalq siyasətinə yön verəcək mövzu olduğunu düşünmürəm. Bu məsələyə Azərbaycan cəmiyyətindən, tanınmışlardan, sənət adamlarından hər hansı dəstək yoxdur.” Professor Gubad İbadoğlunun saxta dollar kəsməsini “nəzəri cəhətən” əsaslandırmağa silsilə məqalələr həsr etmiş bir Sosial Tədqiat Mərkəzi rəhbərindən, olmayan Covidə istinadən ölkənin quru sərhədlərinin 5 ildən çoxdur qapalı saxlanmasına bəraət qazandıran bir “ideoloqdan” bundan artıq nə gözləmək olar?
Adam anlamır ki, onun ictimai rəy umduğu, “tanınmış” adlandırdığı yalaq zümrəni ideoloqu olduğu rejim elə tanınmaz, elə cındır (тряпка) vəziyyətunə salıb ki, indi o cındırla ( тряпка) heç ayaqqabı da silmək mümkün deyil.
P.S. Eyni ilə bu cür açıqlamaları vaxtı ilə İranı “Qəsri-Qacar” və “Evin” zindanları qaydaları ilə idarə edən müstəbid Məhəmməd Rza şahın Zahid Orucun yerində işləyən sözçüsü də verirdi”.
